Tarkan Konseri :))
Cook eski
yillara dayanir benim Tarkan'a olan askimin baslamasi :)
Ama oyle boyle bir ask degil,hani boyle dunyanin en buyuk askini yasiyorum sanir ya insan daha cocukken,iste oyle birsey :)
Anlatsam yaptiklarimi,sayfalar yetmez,o yuzden sadece tek bir animi paylasacagim ve gerisini sizin hayal gucunuze birakacagim ;)) Yine seneler seneler once,bir haftasonu Tarkan'in Bostanci Gosteri Merkezinde,hem cuma hem cumartesi hem de pazar oglen konseri vardi. Ben ve benim gibi Tarkan asigi bir arkadasim dusunduk tasindik, e bir gece yetmez ya bize, hem cuma hem de cumartesi aksamina bilet aldik ve pazar oglene artik almayalim,3. konser gereksiz olur dedik...Dedik ama pazar sabahi oldu,evde duramiyoruz,yok yani duramiyoruz,e o zamanlar araba filan da kullanamiyoruz tabii, yalvardik yakardık ailelere ve tekrar konser yerine gittik. Amacimiz bilet alip iceri girmek:) iceri girmek istiyoruz istemesine ama biletler tukenmis, iceri giremiyoruz, nasil yalvariyoruz nasil yalvariyoruz "ayakta izlerim yeter ki beni iceri alin, Tarkan'i goreyim" diye yalvardigimizi hatirliyorum fakat nuh diyor peygamber demiyorlardi ve bizi iceri almadilar...Tam ne yapalim diye dusunurken, mekanın arka tarafına Tarkan'in cipinin yaklastigini gorduk (fark ettiyseniz, cipini de gazetelerden filan görmüşüz,arabayı tanıyoruz yani :P) gercekten de arabadan Tarkan inmesin mi, kendimi kaybettim :) Tam ciglik cigliga uzerine atlayacakken bodyguardlar bizi tutup oteki tarafa ittiler :p hatta hic unutmam Tarkan'in elinde bir elma vardi, bi anda "elmayi bana ver" demeyi dusundum ama diyemedim,o kadar çabuk oldu herşey. O elmanin copune raziydim anlayacağınız, gerisini siz dusunun :))))
İste benimki boyle bir ask hikayesiydi :) Şimdi dusunuyorum da ne kadar cocukca ama ne kadar da yogun :))
Ve aradan seneler gecti ve ben pazar aksami tekrar Tarkan Konserine gittim :)
Nasil heyecanlandim, nasil eskileri hatirladim, nasil garip geldi hersey anlatamam :)
Tek bir hareketiyle, tek bir sozuyle Harbiye Acikhava ayakta eslik etti ona, cigliklar birbirine karisti,e tabii benim çığlıklarım da havalarda bir yerlerde diğerleriyle buluştu ;))
Bildigim tek bir sey var, o da; ben hala cok seviyorum bu adami, her seyini, bakisini, gulusunu, sesini, yurumesini...haa artik o çocukça boyutta degil tabii, daha insani boyutlarda seviyorum ama hala seviyorum, kim ne derse desin; Tarkan benim icin hala, gonlumun birincisi ;)))))
Ve siz de
eger hic Tarkan konserine gitmediyseniz, bir kere mutlaka O'nu sahnede
izlemelisiniz, demedi demeyin :))))
Ama oyle boyle bir ask degil,hani boyle dunyanin en buyuk askini yasiyorum sanir ya insan daha cocukken,iste oyle birsey :)
Anlatsam yaptiklarimi,sayfalar yetmez,o yuzden sadece tek bir animi paylasacagim ve gerisini sizin hayal gucunuze birakacagim ;)) Yine seneler seneler once,bir haftasonu Tarkan'in Bostanci Gosteri Merkezinde,hem cuma hem cumartesi hem de pazar oglen konseri vardi. Ben ve benim gibi Tarkan asigi bir arkadasim dusunduk tasindik, e bir gece yetmez ya bize, hem cuma hem de cumartesi aksamina bilet aldik ve pazar oglene artik almayalim,3. konser gereksiz olur dedik...Dedik ama pazar sabahi oldu,evde duramiyoruz,yok yani duramiyoruz,e o zamanlar araba filan da kullanamiyoruz tabii, yalvardik yakardık ailelere ve tekrar konser yerine gittik. Amacimiz bilet alip iceri girmek:) iceri girmek istiyoruz istemesine ama biletler tukenmis, iceri giremiyoruz, nasil yalvariyoruz nasil yalvariyoruz "ayakta izlerim yeter ki beni iceri alin, Tarkan'i goreyim" diye yalvardigimizi hatirliyorum fakat nuh diyor peygamber demiyorlardi ve bizi iceri almadilar...Tam ne yapalim diye dusunurken, mekanın arka tarafına Tarkan'in cipinin yaklastigini gorduk (fark ettiyseniz, cipini de gazetelerden filan görmüşüz,arabayı tanıyoruz yani :P) gercekten de arabadan Tarkan inmesin mi, kendimi kaybettim :) Tam ciglik cigliga uzerine atlayacakken bodyguardlar bizi tutup oteki tarafa ittiler :p hatta hic unutmam Tarkan'in elinde bir elma vardi, bi anda "elmayi bana ver" demeyi dusundum ama diyemedim,o kadar çabuk oldu herşey. O elmanin copune raziydim anlayacağınız, gerisini siz dusunun :))))
İste benimki boyle bir ask hikayesiydi :) Şimdi dusunuyorum da ne kadar cocukca ama ne kadar da yogun :))
Ve aradan seneler gecti ve ben pazar aksami tekrar Tarkan Konserine gittim :)
Nasil heyecanlandim, nasil eskileri hatirladim, nasil garip geldi hersey anlatamam :)
Tek bir hareketiyle, tek bir sozuyle Harbiye Acikhava ayakta eslik etti ona, cigliklar birbirine karisti,e tabii benim çığlıklarım da havalarda bir yerlerde diğerleriyle buluştu ;))
Bildigim tek bir sey var, o da; ben hala cok seviyorum bu adami, her seyini, bakisini, gulusunu, sesini, yurumesini...haa artik o çocukça boyutta degil tabii, daha insani boyutlarda seviyorum ama hala seviyorum, kim ne derse desin; Tarkan benim icin hala, gonlumun birincisi ;)))))
VE
unutmadan bir not;
eğer o elma çöpünü alabilmiş olsaydım, hala saklıyor olurdum :))
emin olabilirsiniz
:))